Jedna z najczęściej wystawianych sztuk Arthura Millera, zdobywcy Nagrody Pulitzera.

Brooklyn, przełom lat 50. i 60. XX wieku. Włoski emigrant Eddie przyjmuje pod dach kuzynów swojej żony Beatrice z Sycylii, Marco i Rodolpho. Nielegalnie przebywający w USA imigranci podejmują pracę jako robotnicy portowi. Sprawę ich pobytu na Brooklynie komplikuje rodzące się uczucie młodszego brata – Rodolpho do osiemnastoletniej Catherine, wychowywanej przez Eddiego i Beatrice. Eddie zaczyna być zazdrosny. Nie radzi sobie z uczuciem, którego nie umie nazwać. Świadomość rozstania z pasierbicą budzi jego podejrzenia co do motywów młodego imigranta, jego zachwytu Broadway'em, eleganckimi koszulami i muzyką. Zazdrość Eddiego staje się przyczyną nieuzasadnionych oskarżeń i konfliktów, które w końcu doprowadzają do tragedii.

Arthur Miller w swojej sztuce opisuje trudną sytuację społeczną włoskich imigrantów. Kompromitację "amerykańskiego snu" o lepszym świecie autor zderza z analizą rozpadu więzi małżeńskich. Bohaterowie sztuki znajdują się w wirze niekontrolowanych emocji, z którego trudno jest im się wyrwać.

Tytułowy Most Brookliński w reżyserii Janusza Kijowskiego jest „mostem złamanym, przez który nie da się przejść”. A kolorem przedstawienia jest rdza, która „zżera wszystko: miłość, przyjaźń, szacunek i więzi rodzinne” – rdza, która zżera nadzieję – widok lepszego świata.

Arthur Miller (1915–2005) – amerykański dramaturg i prozaik polskiego pochodzenia. Uznawany za jednego z najwybitniejszych i najbardziej wpływowych twórców amerykańskich XX wieku. Urodził się na Manhattanie w polsko-żydowskiej rodzinie imigrantów. Światowy rozgłos i pozycję (jednej z czołowych postaci w literaturze minionego stulecia), zawdzięcza głównie sztukom: Śmierć komiwojażera, Czarownice z Salem i Widok z mostu.

„Widok z mostu” to trochę teatr w starym, ale dobrym stylu. Bez wszelkich „udziwnień”, ze świetną scenografią i grą aktorską, która nie ma „zwrócić uwagi za wszelką cenę”. Czas biegnie niespiesznie ( może jedynie początek pierwszego aktu jest lekko przegadany), napięcie rośnie powoli. Wiemy, że coś się musi wydarzyć, strzelba wisi, nie wiemy tylko kiedy i jak mocno wybuchnie. Trochę jak u Hitchcocka, trochę jak u Czechowa. Cała recenzja Jakuba Moryca, PetroNews.pl

Prawa do spektaklu posiada Agencja Dramatu i Teatru ADiT

Obsada

Alfieri - Piotr Bała

Eddie - Mariusz Pogonowski

Beatrice - Magdalena Tomaszewska

Catherine - Sylwia Krawiec

Marco - Bogumił Karbowski

Rodolpho - Szymon Kołodziejczyk

Tony - Adam Gradowski

Oficer I - Szymon Cempura   

Oficer II – Marek Walczak

Inspicjentka/suflerka: Aurelia Greń

Fotografie: Waldemar Lawendowski