Dwa Teatry
Jerzy Szaniawski
Dwa Teatry
Reżyseria: Marek Mokrowiecki
Scenografia: Aleksandra Szempruch
Muzyka: Krzysztof Misiak
Instalacja wideo: Agata Wałachowska
Projekt plakatu: Piotr Garlicki
Asystent reżysera: Szymon Kołodziejczyk
Międzynarodowy Dzień Teatru
Premiera: 7 kwietnia 2019
6 (350) premiera sezonu 2018/2019
Duża Scena
Czas trwania spektaklu: 120 minut
Spektakl bierze udział w V edycji Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.
Dwa teatry, dwóch dyrektorów, dwie wizje świata i teatru.
Dyrektor pierwszy jest dojrzałym mężczyzną. Prowadzi Teatr Małego Zwierciadła. W jego teatrze wszystko jest realistyczne. Jeśli na scenie pojawia się kawa, na widowni pachnie kawą. Każda wystawiana przez niego sztuka przedstawia zamkniętą historię, nie ma w nich miejsca na wątpliwości. Ale dyrektor interesuje się snami. Czyżby realizm mu nie wystarczał?
Dyrektor Teatru Snów jest młody. W jego teatrze historie mają swój dalszy ciąg, bohaterowie mają wątpliwości i nic nie jest oczywiste. W jego teatrze bohaterowie z Teatru Małego Zwierciadła dalej grają swoje role.
Który teatr będziemy chcieli oglądać? I czy któryś w ogóle ma sens?
Z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru i premiery Dwóch teatrów zapraszamy młodzież do udziału w konkursie literackim. Regulamin konkursu.
Obsada:
Dyrektor Teatru Małe Zwierciadło - Krzysztof Bień
Dyrektor Teatru Snów – Mariusz Pogonowski
Lizelotta – Sylwia Krawiec
Laura – Barbara Misiun
Woźny – Marek Walczak
Chłopiec – Szymon Kołodziejczyk
Autor – Szymon Cempura
Montek – Bogumił Karbowski
Matka – Hanna Zientara-Mokrowiecka
Pani – Magdalena Tomaszewska
Leśniczy – Łukasz Mąka
Żona – Julia Chętkowska/Magda Kuśnierz (gościnnie)
Andrzej – Piotr Bała
Anna – Dorota Cempura
Ojciec – Henryk Jóźwiak
Kapitan – Adam Gradowski
Kobiety: Magdalena Bogdan, Katarzyna Wieczorek, Ewa Pietrzak (gościnnie)
Lekarz – Krzysztof Popczuk
Dyrektor - Marek Mokrowiecki
Zespół techniczny: Małgorzata Jędrzejewska/Jadwiga Foryszewska, Ewa Jóźwiak/Magdalena Werner, Agnieszka Strzeszewska, Aurelia Greń, Mariusz Bednarski, Cezary Jaworski, Kamil Kernke, Piotr Muszyński, Roman Nowakowski, Krzysztof Popczuk.
Inspicjentka: Diana Mąka
Suflerka: Aurelia Greń
Opinie
„Premiera „Dwóch teatrów”, sztuki patrona płockiego teatru – Jerzego Szaniawskiego, to nie tylko sukces artystyczny, wnikliwe studium kondycji człowieka, ale i swoisty artystyczny testament obecnego dyrektora. Warto go poznać, bo jest w nim zapisane coś dla każdego z nas.
(…)
„Dwa teatry” to praktycznie historia każdego z nas. Wszyscy przecież żyjemy niejako w dwóch światach. Jeden – nazwijmy go w uproszczeniu rzeczywistym – to wszystko to, co nas otacza, czym żyjemy i co zajmuje nas na co dzień. Dokonujemy jakiś wyborów, na coś „stawiamy” itd. Jest też jednak świat inny, ten, który jest już tylko „nasz”. To w nim dochodzi do głosu sumienie, moralność, słynny herbertowski „głos wewnętrzny”. To w nim tyczymy największe walki – często z samym sobą.”
Jakub Moryc, Dwa teatry – jedno życie, Petronews, 12 kwietnia 2019
„Marek Mokrowiecki (…) zapowiadał, że zrobi sztukę o teatrze. Ale trochę oszukiwał... zrobił bowiem sztukę o ludzkiej duszy. O uczuciach. I o bohaterach, którzy nam o ich istnieniu przypominają.
(…)
„Dwa teatry” ostatni raz wystawiano w Polsce ponad 30 lat temu! W głębi duszy jednak trochę się bałam – czy to nie będzie zbyt przestarzałe? Co współczesnemu widzowi może powiedzieć tekst oniryczny, powstały zaraz po wojnie, który wyszedł spod pióra autora ganionego często za poetyzowanie, oderwanie od rzeczywistości, bujanie w obłokach autora? W dodatku autotematyczny, bo mówiący o teatrze?
Po niedzielnej premierze strach minął jak ręką odjął. Powiem wprost (nie w stylu Szaniawskiego) – każdemu, z ręką na sercu, polecam to przedstawienie. Jest po prostu piękne, wzruszające i mądre.
Milena Orłowska, Chwała bohaterom. Ale nie takim oczywistym, Gazeta Wyborcza, 8 kwietnia 2019
"Dwa teatry" Jerzego Szaniawskiego w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku mają tę podstawową zaletę, że spektakl przypomina jeden z najbardziej niezwykłych i przejmujących utworów w dziejach polskiej dramaturgii. Sztuka ta, niegdyś grana w każdym teatrze, dziś znikła zupełnie z repertuaru. Co więcej - jej główne odniesienia, czyli teatr Osterwy kontra teatr Schillera - również znikły ze świadomości widzów. Dramat jednak pokazuje swoją aktualność w inny sposób - opowiada o walce dwóch estetyk teatralnych, dwóch stylów, które ze sobą walczą, a ten temat jest aktualny zawsze, i nie tylko w teatrze - dwie przeciwstawne, ścierające się ze sobą tendencje estetyczne to przecież stały element funkcjonowania kultury.
Fotografie: Waldemar Lawendowski